Zar se, uz dužno poštovanje, Božidar Vučurević i mnogi drugi mogu boriti za prosperitet Republike Srpske i njenih građana? Biologija je neumitna, ne mogu!
Već duže vrijeme pojedini političari, mediji i analitičari u Republici Srpskoj govore o krizi u Srpskoj demokratskoj stranci. Cilj autora ovog teksta nije da brani ovu stranku, nego da podsjeti javnost o njenom značaju u stvaranju Republike Srpske.
Tačno je da su Republiku Srpsku stvorili narod, borci, znani i neznani pojedinci, ali je politička i istorijska činenjinca koju niko ne može izbrisati, da je SDS tvorac imena Republike Srpske, njenog ustava iz koga su nastale institucije, obilježja državnosti, vlada , Narodna skupština, vojska, MUP, državni mediji i mnogobrojne ustanove koje služe građanima u Republici Srpskoj za njihovo normalno građansko funkcionisanje.
Ali već nekoliko godina ovu stranku „čerupaju“ ne samo pojedinci sa strane, nego i njeni osnivači, kao i neke političke partije…
Od značajnih imena posebno se ističe Momčilo Krajišnik, prvi predsjednik Narodne skupštine RS, i njegovi jurišnici. Njihovu istorijsku ulogu u stvaranju RS niko ne može izbrisati, ali kako rade, to mogu učiniti oni sami.
Mnogi od njih zaboravljaju da su tokom predratnih, ratnih, a i poslijeratnih godina bili ministri, direktori, ambasadori, konzuli, predsjednici Skupština opština…
Umjesto da Krajišnik i njegova družina pomognu svojoj stranci, oni se odvajaju od nje, slave neku svoju krsnu slavu, osnivaju novu stranku, hoće u svojim poznim godinama ponovo da vladaju.
Zar se, uz dužno poštovanje, Božidar Vučurević i mnogi drugi mogu boriti za prosperitet Republike Srpske i njenih građana?
Biologija je neumitna, ne mogu!
Uostalom, Vučurević je bio na listi SDS-a za poslanika u Narodnoj skupštini RS i dobio je 15 glasova.
Njihova savjetnička pomoć je bez sumnje dobrodošla, ali mladost je ta koja svojim znanjem, hrabrošću, treba da vodi Republiku Srpsku u budućnost.
Ne mogu to da rade Vučurević, Živko Radišić, Rajko Kuzmanović i drugi, ne mogu jer biologiju je neumitna.
Ne mogu to da rade ni pojedini akademici Republike Srpske i senatori koji ne smiju da pričaju naukom i stručnošću o budućnosti Republike Srpske. Ne mogu jer je Republika Srpska postala politička pijaca, a inteligencija klima glavom liderima pojedinih stranaka i političkih obmanjivača.
Kad sam kod lidera, da napomenem da se neki od njih hvale da su dobili orden od prvog Predsjednika Republike Srpske dr. Radovana Karadžića. Pa od koga su drugog mogli, Karadžić je bio predsjednik SDS-a, a ne HDZ-a ili SDA!?
Potpisnik ovih redova je svjedok da su neki odbili da prime orden pa su ga naknadno prihvatili. Mnoge institucije i pojedinci dobili su ordenje, ali ne mašu tim svetim znamenjem. Neki su ga dobro i unovčili.
Nije mi namjera da branim SDS ni njeno rukovodstvo, sigurno je da u ovom timu ima promašenih i loših igrača. Zato služi nauka, analitika, da ukažu na promašaje u interesu prosperiteta, a ne da čerupaju i umanjuju istorijski značaj SDS-a.
Kao novinar pratio sam mnoga ratna zasjedanja Narodne skupštine RS, bio odbornik SDS-a u Zenici gdje sam nekoliko puta napadnut. Potom sam pred izbijanje sukoba prešao u Tuzlu, bio član Kriznog štaba i izašao iz ovog grada sat vremena prije napada na kolonu vojnika JNA. A kao član Glavnog odbora Srpskog prosvjetnog i kulturnog društva „Prosvjeta“ od Vidovdana 1990 godine, govorio na mnogim mitinzima ove stranke.
To mi daje za pravo da kao svjedok događaja progovorim. Ostali neka ćute, neka naplaćuju prelaze u druge stranke, tamo je misao slobodnija i demokratskija, dalekovidnija…
