Polovina Italijana koji su juče izašli na birališta dali su, prema prvim rezultatima, svoj glas populističkim strankama koje su se do nedavno smatrale marginalnim ili preekstremnim.
Najvjerovatniji rezultat ovih parlamentarnih izbora biće ili pobjeda desne koalicije bivšeg premijera, osuđenog za poresku prevaru, i neumornog političkog veterana Silvia Berluskonija ili parlament u kojem nijedna stranka, odnosno koalicija, nema većinu, ali populisti imaju glavnu riječ.
Italijanski i evropski mediji izvještavaju o neočekivanom usponu Matea Salvinija i njegove Lige, koju nazivaju evrospkeptičnom, antimigrantskom i antimuslimanskom strankom.
Salvini, koji je dobio najviše glasova u desnoj koaliciji, smatra da bi trebalo da dobije premijerski mandat. On je preuzeo vođstvo nad Ligom 2013. godine, u vrijeme kada je stranka bila okaljana finansijskim skandalom i potonula na dno u ispitivanjima javnog mnjenja.
Salvini je partiju oživio i profilisao u nacionalnu, evroskeptičnu i antiglobalističku snagu. Stranka je prije bila poznata kao Sjeverna liga i željela je otcjepljenje od siromašnijeg italijanskog juga. Mateo Salvini je, po ugledu na američkog predjednika Donalda Trampa, čiji je slogan “Prvo Amerika”, usvojio parolu: “Prvo Italijani”. Ubrzo je postao blizak mađarskom premijeru Viktoru Orbanu, predvodniku francuske desnice Marin Le Pen, te Alternativi za Njemačku.
Salvini nije učestvovao u televizijskim sučeljavanjima, već je razgovarao sa ljudima na ulicama i trgovima. On je često bio predmet polemike zbog kontroverzne izjave da je “evro bio greška” i poruka protiv muslimanskih migranata u Italiji. Salvini je odustao od studiranja istorije i upisao se na novinarstvo. Kasnije je u Milanu ušao u politiku, nakon čega osvaja mandate u italijanskom i Evropskom parlamentu.
Ligu je, kao i druge desničarske stranke, oko sebe okupio stari lisac Berluskoni. Ovom energičnom 81-godišnjem milijarderu njegove godine, operacija srca, nebrojeni korupcioni i seksualni skandali i pravosnažna presuda očito nisu umanjili političke ambicije. Ipak, zbog osude na četiri godine zatvora iz 2013. (što mu je smanjeno na jednu koju je zbog godina odslužio radom za dobrotvorne svrhe), Berluskoni ne može biti novi premijer. Umjesto toga, nada se da će imati ključnu ulogu u novoj vladajućoj koaliciji i (ponovo) postati siva eminencija Italije.
Agencije
